Aktualizacja: 16.10.2023
Zobacz jak rozliczyć podatki z zagranicznych przychodów, dowiedz się co to jest zaświadczenie A1, rezydencja podatkowa, centrum interesów osobistych i gospodarczych.
Praca zagranicą jest dla wielu osób źródłem dochodów, które pozwala im żyć w Polsce na wyższym poziomie. Sprzyja temu też stosunkowo niski poziom podatków w Polsce w stosunku do Unii Europejskiej. Dlatego przygotowaliśmy małe kompedium wiedzy na temat tego jak pracować w Unii i płacić podatki w Polsce. Zdajemy sobie sprawę, że polski system podatkowy i ubezpieczeń społecznych (ZUS) nie należy do najłatwiejszych i najprzyjaźniejszych dlatego zapraszamy do nas po opiekę nad Waszymi podatkami i księgowością.
Pracuję zagranicą. Czy mam tam płacić podatki?
Osoby pracujące poza granicami Polski nie zawsze muszą zmieniać rezydencję podatkową. Mimo czasowego pobytu za granicą nadal mogą być uznawane za polskich rezydentów podatkowych – rozliczać dochody osiągnięte zagranicą i opłacać podatek dochodowy tylko w Polsce.
Dotyczy to m.in. dochodów uzyskanych w Wielkiej Brytanii, Holandii, Danii, Norwegii, Islandii, Belgii, Ukrainie, Czechach, Francji, Hiszpanii, Niemczech, Słowacji, Turcji, Węgrzech i Włoszech, Rosji, Stanach Zjednoczonych.
Ocena rezydencji podatkowej i obowiązków podatkowych w Polsce jest przedmiotem indywidualnej oceny konkretnych okoliczności. Do pracy zagranicą trzeba się jednak właściwie przygotować. Trzeba np. pamiętać o tym, aby na dwa miesiące przed terminem wyjazdu wystąpić do ZUS o zaświadczenie A1 a do tego potrzebujemy już kontraktu lub podpisanej umowy w kraju gdzie chcemy pracować.
Rezydencja podatkowa
O tym, gdzie płacić podatki, decyduje zasada rezydencji, czyli miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.
Osoby, które mają miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce (czyli rezydenci), mają nieograniczony obowiązek podatkowy. To znaczy, że rozliczają tu wszystkie dochody, zarówno osiągnięte w Polsce, jak i za granicą.
Miejsce zamieszkania w Polsce ma osoba fizyczna, która spełnia przynajmniej jeden z dwóch warunków:
• posiada na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych
• przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Centrum interesów osobistych
Centrum interesów osobistych to wszelkie powiązania rodzinne, między innymi ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji.
Wyjazd do innego państwa z całą rodziną może powodować przeniesienie centrum interesów osobistych do tego państwa. Wyjazd do pracy za granicę, gdy rodzina pozostaje w Polsce, może powodować utrzymanie centrum interesów osobistych na terytorium Polski.
W przypadku osób żyjących samodzielnie należy uwzględnić, w którym państwie prowadzone jest gospodarstwo domowe i w którym państwie podatnik uczestniczy w życiu towarzyskim, kulturalnym lub politycznym.
Centrum interesów gospodarczych
Centrum interesów gospodarczych to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek ruchomy i nieruchomy. Ale także zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce z którego osoba zarządza swoim mieniem czy podejmuje ważne decyzje związane z funkcjonowaniem firmy.
Warunek przebywania w Polsce dłużej niż 183 dni w roku kalendarzowym
Warunek przebywania w Polsce dłużej niż 183 dni w roku kalendarzowym nie oznacza, że musi to być pobyt nieprzerwany. W przypadku dłuższego okresowego, ale nie ciągłego pobytu w Polsce (np. okresu 3-letniego), należy ustalić czy ilość dni pobytu przekroczyła 183 dni w którymkolwiek roku kalendarzowym (podatkowym).
Zmiana rezydencji podatkowej w trakcie roku podatkowego
Zmiana państwa rezydencji podatkowej może nastąpić w trakcie roku podatkowego. W takim przypadku, do dnia pozostawania polskim rezydentem podatkowym podatnik rozlicza się w Polsce na zasadzie nieograniczonego obowiązku podatkowego. Po przeniesieniu miejsca zamieszkania za granicę, podatnik podlega w Polsce opodatkowaniu tylko od dochodów uzyskanych na terytorium Polski.
Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania
Polska zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z większością państw będących kierunkiem emigracji zarobkowej Polaków, w tym ze wszystkimi państwami Unii Europejskiej oraz Europejskiego Obszaru Gospodarczego.
Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania rozstrzygają, gdzie należy płacić podatki w przypadku wykonywania działalności w Polsce i w innym kraju. Stosuje się w nich dwie metody unikania podwójnego opodatkowania:
• metodę wyłączenia z progresją
• metodę proporcjonalnego odliczenia.
Metoda wyłączenia z progresją
Metoda wyłączenia z progresją polega na tym, że w Polsce zwalnia się z opodatkowania dochód osiągnięty w drugim państwie. Dochód zagraniczny ma jednak wpływ na ustalenie stopy procentowej, według której należy obliczyć podatek od dochodu osiągniętego w Polsce. Zeznanie składasz tylko wtedy, gdy poza dochodami zagranicznymi osiągasz w Polsce dochody opodatkowane według skali podatkowej.
Metoda proporcjonalnego odliczenia
W tej metodzie dochód osiągnięty za granicą jest opodatkowany w Polsce, ale od podatku płaconego w kraju odlicza się podatek zapłacony za granicą. Odliczenie to jest możliwe tylko do wysokości podatku przypadającego proporcjonalnie na dochód uzyskany w innym kraju.
Musisz składać w Polsce zeznanie roczne bez względu na to, czy uzyskałeś w Polsce inne dochody opodatkowane według skali podatkowej.
Wykaz zawartych przez Polskę umów oraz ich treść wraz z tekstami syntetycznymi dostępne są na stronie: Wykaz umów o unikaniu podwójnego opodatkowania
Certyfikat rezydencji podatkowej
Czyli zaświadczenie o miejscu siedziby (osoba prawna) lub o miejscu zamieszkania podatnika (osoba fizyczna) dla celów podatkowych. Wydawany jest przez właściwy organ administracji podatkowej państwa siedziby lub zamieszkania podatnika.
Podstawa prawna
Podstawa prawna • Art. 3, 4a, 5a, 20, 27 ust. 9, 27 ust. 9a, 27g, 30a, 30b, 41, 42 Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.
https://www.podatki.gov.pl/pit/wyjasnienia-pit/objasnienia-rezydencja/