Zgłaszają się do mnie zdziwieni klienci chcący pracować zdalnie za granicą, którym ZUS odmówił wydania zaświadczenia A1. W przepisach unijnych oraz krajowych jest luka. Przy ich tworzeniu nikt nie myślał o osobach chcących pracować zdalnie za granicą, czyli o cyfrowych nomadach.
Po bliższym zbadaniu okazuje się, że problem leży w niewiedzy klienta, jak prawidłowo (czytaj skutecznie) wystąpić o zaświadczenie A1. Ta niewiedza bierze się z faktu, że polska administracja nie potrafi pisać jasno i zrozumiale. Czemu się jednak dziwić, skoro przepisy zmieniają się co chwilę i często całkiem niezrozumiale?
Zgodnie z przepisami pracodawca kierując pracownika do pracy za granicą powinien ubezpieczyć go w odpowiednim organie tego państwa, w którym pracownik będzie wykonywał tę pracę.
Od tego są nieliczne wyjątki wymienione w Rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego. Nie ma tam jednak pracowników wykonujących pracę zdalną z własnej inicjatywy. Kto w 2004 roku myślał, że to będzie możliwe? 🙂
Dlatego warto skorzystać z pomocy profesjonalistów zanim się wystąpi o zaświadczenie A1 z ZUS. Zwłaszcza gdy myśli się o pracy zdalnej w ciepłym Porto 🙂
Więcej na ten temat w tekście: „Pracujesz zdalnie z zagranicy? Sprawdź, czy ZUS potwierdzi twoje ubezpieczenie.”